کتاب They Both Die at the End

رمان “هر دو در انتها می میرند” که اثر آدام سیلورا است، داستانی عمیق و تأمل‌برانگیز را برای گروه سنی جوان به تصویر می‌کشد و به بررسی مفاهیم زندگی، مرگ و انتخاب‌هایی که در لحظات پایانی انجام می‌دهیم می‌پردازد. این داستان در دنیایی فرضی و آینده‌نگر روایت می‌شود که در آن سرویسی به نام Death-Cast وجود دارد که قادر است زمان دقیق مرگ افراد را پیش‌بینی کند. محوریت داستان حول دو نوجوان به نام‌های متئو تورز و روفوس امتریو می‌چرخد که به‌طور ناگهانی متوجه می‌شوند در 24 ساعت آینده به پایان عمرشان نزدیک می‌شوند. با وجود این واقعیت تلخ، رمان بر نحوه انتخاب و تجربه این دو پسر در آخرین روز زندگی‌شان متمرکز است و به آن‌ها فرصتی برای ساختن خاطراتی ارزشمند و عمیق فراهم می‌آورد، حتی اگر زمان مشترکشان کوتاه باشد. داستان با وقوع تماس‌های مرگ برای هر یک از آنها آغاز می‌شود و به تدریج فضایی احساسی و عمیق را فراهم می‌کند که سفر جستجوی خود، ارتباط با دیگران و مواجهه با مرگ را تعریف می‌کند. متئو، که شخصیتی خجالتی و درون‌گرا دارد، بیشتر ایام خود را در انزوا سپری کرده، در حالی که روفوس با درد فقدان خانواده‌اش دست و پنجه نرم می‌کند. با کمک اپلیکیشنی تحت عنوان “آخرین دوست” که افراد را با یکدیگر ارتباط می‌دهد، این دو به هم می‌پیوندند. به مرور زمان و در طول یک روز خاص، آن‌ها تجربیاتی از قبیل بازدید از مکان‌هایی که همیشه آرزوی دیدنشان را داشتند و شرکت در فعالیت‌هایی که هرگز پیش از این امتحان نکرده بودند، را تجربه می‌کنند و از این مسیر به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند. همچنین آن‌ها به درک بهتری از ترس‌ها و پشیمانی‌های خود می‌رسند که این ملاقات باعث تحول در احساسات و تجربیات آن‌ها می‌شود. این دوستی عمیق از یک ارتباط ساده به تجربه‌ای معنادار تبدیل می‌شود که طلیعه‌ای برای آرامش در زمان‌هایی است که نزدیک به پایان خود قرار دارند. روایت داستان از دو نقطه نظر متئو و روفوس شکل می‌گیرد که نگاهی عمیق به احساسات و تفاوت‌های نگرش آن‌ها به مرگ و زندگی را به خواننده ارائه می‌دهد. از جنبه‌های مختلف غنای داستان، تعادل بین خجالت و باز بودن شخصیت‌ها، نشان‌دهنده این نکته است که چگونه دو فرد می‌توانند در مواجهه با یک پایان اجتناب‌ناپذیر، مسیرهای متفاوتی برای پذیرش زندگی و درک پیدا کنند. مضمون اصلی این اثر، سوالاتی پیرامون نحوه زندگی در برابر واقعیت مرگ را مطرح می‌کند و خوانندگان را تشویق می‌کند تا به انتخاب‌هایی که هر روز انجام می‌دهند، تأمل کنند. همچنین معنی واقعی زندگی را با آگاهی از محدودیت زمان خدمت می‌کند که فرد را به پذیرش فرصت‌هایی دعوت می‌کند. پیوند عمیق میان متئو و روفوس می‌تواند نشان دهد که هرچند ممکن است زمان محدودی وجود داشته باشد، اما این امکان وجود دارد که حتی در کمترین زمان، روابط و پیوندهای معنادار شکل بگیرد. داستان همچنین به مسأله پشیمانی و فشار برآورده کردن انتظارات نیز می‌پردازد. متئو با هراس از ناکافی بودن زندگی و روفوس با درد ناشی از گذشته، در تلاشند تا با احساسات خود کنار بیایند و در نهایت در لحظات پایانی زندگی احساس آزادی و پذیرش را تجربه کنند. آدام سیلورا در این رمان به عمیق‌ترین احساسات انسانی پرداخته و دست به قلم پرقدرت خود، ما را به تفکر در مورد ارزش زندگی و اهمیت لحظاتی که کوتاه و بی‌پایان هستند، دعوت می‌کند و این اثر به‌عنوان یادآوری ماندگار است که در حالی که مرگ واقعی است، انتخاب‌های ما در زندگی هستند که ما را به هویت واقعی‌مان معرفی می‌کنند.