کتاب Love in the Time of Cholera

گابریل خوزه گارسیا مارکز، زاده ۶ مارس ۱۹۲۷ در دهکده آرکاتاکا واقع در منطقه سانتامارا در کلمبیا، یکی از بزرگترین رمان‌نویسان و نویسندگان تاثیرگذار تاریخ ادبیات معاصر به شمار می‌رود. او در طول زندگی خود به عنوان روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی نیز شناخته شد و در میان اهالی آمریکای لاتین به نام‌های گابو و گابیتو معروف گردید. مارکز پس از بروز مشکلاتی با رییس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتن به مکزیک مهاجرت کرد، جایی که تا پایان عمرش در آنجا ساکن بود. او به خاطر رمان مشهور صد سال تنهایی که در سال ۱۹۶۷ منتشر شد، شناخته شده و مورد تحسین قرار گرفت و این اثر به عنوان یکی از پرفروش ترین کتاب‌های جهان شناخته می‌شود.

مارکز از پیشگامان سبک ادبی رئالیسم جادویی به شمار می‌رود هرچند که تمامی آثار او را نمی‌توان به این سبک محدود کرد. در سال ۲۰۱۲، پزشکان از ابتلای او به بیماری آلزایمر خبر دادند و این موضوع بر روند کار نویسندگی‌اش تاثیر گذاشت. او برای خلق اثر ماندگار خاطرات روسپیان غمگین من که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، حدود یک دهه وقت صرف کرد. در ژانویه ۲۰۰۶ اعلام کرد که دیگر تمایل به نوشتن ندارد و این مسئله پایان بخش فصلی برجسته در ادبیات جهان بود.

میراث ادبی مارکز شامل مجموعه‌ای بزرگ از آثار داستانی و غیرداستانی است که در آن تاریخ و افسانه به زیبایی در هم تنیده شده‌اند و خواننده را به جهانی از شگفتی‌ها و امکانات دنیای تخیل می‌برد. او در سال ۱۹۸۲ برنده جایزه نوبل ادبیات شد و بنیاد نوبل در بیانیه‌ای او را «شعبده‌باز کلام و بصیرت» لقب داد. نثر رنگارنگ و شگفت‌انگیز داستان‌های او به نوعی یادآور کارناوال‌های پرشور و حیات‌بخش آمریکای جنوبی است و خوانندگان را به سوی دنیاهای مختلف می‌کشاند. گابریل گارسیا مارکز در روز ۱۷ آوریل ۲۰۱۴ در سن ۸۷ سالگی در مکزیکوسیتی درگذشت و در روز بعد جسد او سوزانده شد و بخشی از خاکسترش به زادگاهش در کلمبیا منتقل گردید.