کتاب بازنده های نازنین

کتاب «بازنده های نازنین» اثر نویسنده و موزیسین مشهور کانادایی لئونارد کوهن، داستانی پیچیده و عمیق را در قالب رمان روایت می‌کند. این اثر به عنوان آخرین رمان او در سال 1966 منتشر شد و پیش از آن که کوهن به دنیای موسیقی و ترانه‌سرایی وارد شود، به نگارش آن پرداخته بود. داستان در استان کبک کانادا جریان دارد و به زندگی کاترین تکاکویتا، قدیس موهوک در قرن هفدهم می‌پردازد. در بطن این روایت، مثلث عشقی جذابی میان شخصیت‌های مختلف شکل می‌گیرد: یک فولکلورساز که هویتش فاش نشده، همسر بومی‌اش ادیت که خودکشی کرده و بهترین دوست وی، عرفانی اف، نماینده پارلمان و رهبر جنبش جدایی طلب کبک. کوهن در این رمان به طور هوشمندانه از تکنیک‌های ادبی متنوع، کنایه‌های عمیق، تصویرسازی‌های غنی و نمادگرایی‌های متعدد استفاده کرده است و از این رو آثار او به غنای ادبیات کانادا افزوده است.

کتاب پر از مضامین عرفانی، رادیکالیسم و همچنین تمایلات جنسی و نشانه‌هایی از مصرف مواد مخدر در دهه 1960 است. مشهور است که این اثر به دلیل زبان قوی و تکنیک‌های بیان به کار رفته، تقریبا در اوایل انتشارش با استقبال سرد منتقدان روبه‌رو شد. کوهن این رمان را در دو دوره هشت ماهه در جزیره هیدرای یونان، در حالی که به روزه‌داری و مصرف آمفتامین پرداخته بود تا خلاقیتش را به چالش بکشد، نوشت. این کتاب پس از آن که کوهن مسیرش را به سمت ترانه‌سرایی و اجرا رهنمون شد، به تدریج بر سر زبان‌ها افتاد و به محافل ادبی راه پیدا کرد. به طور کلی، «بازنده‌های نازنین» به نوعی زودتر از عصر خودش به ادبیات پست مدرن در کانادا ورود پیدا کرده و اثری به یاد ماندنی در تاریخ ادبیات به شمار می‌رود.