کتاب تسخیر شدگان

آلبر کامو در اثر خود به نام تسخیرشدگان نهیلیسم و فردگرایی را به عنوان دو عنصر کلیدی به ادبیات روشنفکری روسیه معرفی می کند. این نمایشنامه که آخرین اثر او به شمار می آید، به عنوان یکی از بهترین آثارش شناخته می شود. کامو این اثر را بر مبنای رمانی با همین نام از فیودور داستایفسکی خلق کرده است. او از سالهای جوانی علاقه و تأثیر عمیقی از این رمان در ذهن خود حفظ کرده بود. در این نمایشنامه، موضوعاتی نظیر جنایت پنهانی، تحول و دگرگونی شخصیت اصلی رمان داستایفسکی یعنی استاوروگین به عنوان محور اصلی داستان مطرح می شود. به بیان ژرمن بره، نویسنده کتابی درباره آلبر کامو، تسخیرشدگان به نوعی ترکیب و ارکستراسیون جامع از تمامی آثار پیشین کامو به شمار می آید و او این اثر را به عنوان نوعی نقطه شروع برای حرکت به سمت چرخه جدیدی که در نظر داشت در نظر گرفته بود. این چرخه جدید به بررسی موضوعاتی همچون عشق خاصی می پردازد که در نهایت با طرح داستان آدم اول آغاز می شود. در واقع، تسخیرشدگان به عنوان آخرین اثر کامو نه فقط سیر تطور فکری او را به تصویر می کشد بلکه دلالت بر گام های مهمی در ادبیات روشنفکری دارد که او در پی رشد و گسترش آن بوده است.