کتاب هفت ناخدا

هفت ناخدا کتابی است از شهریار مندنی پور که عناوینی همچون بانوی باغ، مینا، دستور فارسی مرگ، خودکشی نهنگ، نجواهای سربازان، رویین تنی و گندمزار پاییزی را نیز شامل می‌شود. اثر اخیر به بررسی چرایی نویسنده شدن او و مسیر طی شده در این راه می‌پردازد و این موضوع را با زبانی که خاص خود نویسنده است، بیان می‌کند. شهریار مندنی پور در طول فعالیت‌های نویسندگی خود همواره با قلمی پویا و خلاق به خلق داستان‌هایی پرداخته که پیامی خاص را با زبانی منحصر به فرد به خوانندگان منتقل می‌کند. کتاب هفت ناخدا تلاشی دیگر در راستای همین هدف است که مهارت‌های نویسنده را به نمایش می‌گذارد و اندیشه‌های او در درون سطرهای این داستان‌ها به وضوح نمایان است. یکی از ویژگی‌های بارز آثار مندنی پور در هفت ناخدا استفاده از عنصر خشونت است که به طور مکرر در قصه‌های او به چشم می‌خورد. این خشونت حتی در نرم‌ترین و عاشقانه‌ترین داستان‌های مجموعه نیز مشهود است. شهر یار مندنی پور با چیرگی خاص خود این عنصر را در متن داستان به گونه‌ای پیاده‌سازی کرده که تأثیر منفی بر لذتی که از خوانش اثر حاصل می‌شود، نگذارد و به نوعی مانند یک پدیده طبیعی در بستر قصه عناصر مختلف را احاطه کند. این خشونت می‌تواند به صورت سنگسار شدن یک زن، سایه ترس بر سپاه یک سرباز عراقی یا زنده به گور کردن یک مدیر بی رحم تجلی یابد. در بسیاری از داستان‌های این مجموعه، شخصیت‌ها به سمت خشونت گرایش دارند و در صورتی که کسی علیه این فضا مخالفت کند به اقلیت تبدیل می‌شود.